ئایا لەکاتى سوجدە بردندا دەست پێش دەخرێ یان ئەژنۆ؟: ماڵپەڕی وەڵامەکان
ئایا لەکاتى سوجدە بردندا دەست پێش دەخرێ یان ئەژنۆ؟

موسڵمان لە كاتی سوجدە بردندا دەستەكانی پێش ئەژنۆكانی دەخاتە سەر زەوی
زانای پایەبەرز شێخ ئەلبانی رحمه الله لە كتێبی (چۆنێتی نوێژی پێغەمبەر ) سەبارەت بەم باسە دەفەرموێ :
پێغەمبەری خوا " دەستەكانی پێش ئەژنۆكانی دەخستە سەر زەوی " ( 1 ) .
وە فەرمانیشی بەوە دەكرد و دەیفەرموو : " إذا سجد أحدكم ؛ فلا يبرك كما يبرك البعير ، وليضع يديه قبل ركبتيه " ( 2) ، واتە : ئەگەر هەركەسێك لە ئێوە سوژدەی برد ، با وەكو ووشتر نەكات ، بەڵكو دەستەكانی پێش ئەژنۆكانی بخاتە سەر زەوی .
وە دەیفەرموو : " إن اليدين تسجدان كما يسجد الوجه فإذا وضع أحدكم وجهه ؛ فليضع يديه ، وإذا رفع ؛ فليرفعهما " ( 3) ، واتە : دەستەكانیش سوژدە دەبەن هەروەكو چۆن ڕوومەت سوژدە دەبات ، جا ئەگەر یەكێك لە ئێوە نێوچاوانی دانا با دەستەكانیشی دابنێت ، و ئەگەر بەرزی كردەوە با دەستەكانیشی بەرزبكاتەوە .

پاشان شێخ ئەلبانى رحمه الله دەفەرموێ : ئەوەش بزانە : كە پێچەوانە بوونەوەی ووشتر لەوەی دەستەكان پێش ئەژنۆكان دابنرێت ، ئەوەیە كە ووشتر یەكەم جار ئەژنۆكانی دائەنێ‌ ، ئەژنۆكانیشی لە دەستیدان ، هەروەكو لە " لسان العرب " و جگە لەویشدا هاتووە لە پەرتوكەكانی زمانەوانیدا ، پێشەوا ( الطبرانـي ) یش ووتەیەكی هاوشێوەی ئەم ووتەیەی فەرمووە لە " مشكل الآثار " و " شرح معاني الآثار " ـدا ، هەروەها پێشەوا " الإمام القاسم السرقصطي " بە ڕەحمەت بێت ، ئەو پێشەوایە لە ( غريب الحديث : 2 / 70 / 1 ـ 2 ) دا بۆمان دەگێڕێتەوە بە سەندێكی ( صحیح ) لە ( أبو هريرة ) ـەوە كە فەرموویەتی : " لا یبركن أحد بروك البعیر الشارد " ، ئەم پێشەوایە فەرموویەتی : " ئەمە لە سوژدەدایە ، فەرموویەتی : خۆی بە یەك جار بەرنەداتەوە ـ هەروەكو چۆن ووشتری تاكی نائارامی شڵەژاو ئەنجامی دەدات ـ بەڵكو خۆی بەردەداتەوە بە ئارامی دەستەكانی پاشان ئەژنۆكانی دادەنێت ، فەرموودەیەكی ( مرفوع ) یش لەم بارەیەوە هاتووە ئەوەمان بۆ ئاشكرا دەكات " .
پاشان ئەو فەرموودەیەی سەرەوە دەگێڕێتەوە ، ئەوەی كە پێشەوا ( ابن القیم ) فەرموویەتی ووتەیەكی نامۆیە : " " إنه كلام لا يعقل ، ولا يعرفه أهل اللغة " ، ئەوەش ئەم ووتەیە ڕەت بكاتەوە ئەو پەرتۆكانەیە كە ئاماژەمان پێكردووە ، جگە لەوانەش زۆر سەرچاوەی تر هەن ، بابگەڕێنەوە بۆی وە بەتێر و تەسەلی باسم لەو شتە كردووە لە باسی وەڵام دانەوەم بۆ ( الشيخ التويجري) ، هیوام وایە بڵاوبێتەوە .
========
(1) ابن خزيمة ( 1/76/1 ) والدارقطني ، والحاكم وصححه ، ووافقه الذهبي ، وما عاضه من الحديث لا يصح ، وقد قال به مالك ، وعن أحمد نحوه كما في ( التحقيق : 108 / 2 ) لابن الجوزي ، وقد روى المروزي في ( مسائله : 1/147/1 ) بسند صحيح عن الإمام الأوزاعي قال : " أدركت الناس يضعون أيديهم قبل ركبهم " .
(2) أبو داود وتمام في ( الفوائد : ق ـ 1 / 108 ) والنسائي في ( الصغرى ) و ( الكبرى : 1 / 47 ـ مصورة جامعة الملك عبد العزيز في مكة ) بسند صحيح ، وصححه عبد الحق في ( الأحكام الكبرى : 1 / 54 ) وقال في ( كتاب التهجد : 1 / 56 ) : ( إنه أحسن إسناداً من الذي قبله ـ يعني : حديث الوائل المعارض له ـ بل هذا ـ مع مخالفته لهذا الحديث الصحيح والذي قبله ـ لا يصح من قبل إسناده ـ ، وكذلك ما في معناه ، كما بينته في ( الضعيفة : 929 ) و ( الإرواء : 357 ) .
(3) ابن خزيمة ( 1/79/2 ) وأحمد والسراج وصححه الحاكم ووافقه الذهبي ، وهومخرج في ( الإرواء : 313 ) .

سەردان: ٦,١٢٤ بەش: چۆنێتى نوێژ