بە ڕۆژوو بێ‌ یا بە ڕۆژوو نەبێ‌ ڕەمەزان بێ‌ یا ڕەمەزان نەبێ‌ پێویستە ئاو لە دەم‌و لوتی وەربدات ئەوە واجبی دەست نوێژە، واتە: هەندێك لە زانایان دەفەرموون كە ئەو دەست نوێژە بەتاڵە وە ئەو دەست نوێژە صەحیح نیە‌و ڕاست نیە ئەگەر ئاو لە دەم‌و لوتی وەرنەدات، چونكە خوای پەروەردگار كە فەرموویەتی: (فاغْسِلُواْ وُجُوهَكُمْ) واتە: رووتان بشۆن، دەم‌و لوتیش لە رووە، كە ئینسان نەیشوات ئەوا دەست نوێژەكەی تەواو نیە‌و بەتاڵە، جا لێرەدا ئایا وەكو یەكە؟ نەخێر پێغەمبەری خوا ﷺ فەرمووی(وَبَالِغْ فِي ‏الْمَضْمَضَةِ ‏وَالِاسْتِنْشَاقِ إِلَّا أَنْ تَكُونَ صَائِمًا) (رواه أبو داود (142، 143) ، والترمذي (38) ، والنسائي (1/66، 69) ، وابن ماجه (448). )واتا ئەمری كردوە بە (مظمظة) پێغەمبەری خوا ﷺ بە ئەمر دەفەرموێت كە دەست نوێژت شوشت ئاو لە دەمت وەربدە، وە هەروەها (استنشاق) یش، بەڵام موبالەغەی تیا نەكات كە بەڕۆژوو بێت زۆر هەڵی نەكێشێت بەلوتی كە بگاتە ناوەوە ئەوەیان قەدەغەیە، دەنا ئاو لە لوت وەردان‌و لە دەم وەردان بەڵكو نەك تەنها دروستە وە ڕۆژووی پێ‌ ناشكێت بەڵكو سوننەتیشە ‌وە بگرە واجبیشە ڕۆژوەوان بیكات.

ئەم پرسیارە لە لایەن بەڕێز (دکتۆر عبداللطیف أحمد)ەوە وەڵام دراوەتەوە