بەناوى خواى بەخشندەى میهرەبان
ئەسڵ لەم مەسەلەیەدا ئەو فەرموودەیەیە كە(بسرە)ى كچى (صفوان) دەیگێڕێتەوەلە پێغەمبەرەوە ﷺ كە فەرموویەتى (من مس ذكره فلا يُصلَّ حتى يتوضأ) رواه مالك وأحمد وأصحاب السنن وقال الترمذي: هذا حديث حسن صحيح
واتە: هەركەس دەستى دا بە ئەندامى خۆیەوە با نوێژ نەكات تاوەكو دەستنوێژ نەگرێت.
زانایان ووتویانە ئەم دەستپێوەدانە بۆ ئەندامى خۆى بێ یان هى یەكێكى تر هەمان حوكمى هەیە بەڵگەش ئەوەیە كە ابو هرەیرە خواى لێ ڕازى بێت دەیگێڕێتەوە لە پێغەمبەرەوە ﷺ كە فەرموویەتى: (من افضى بيده إلى ذكر ليس دونه ستر فقد وجب عليه الوضوء) رواه أحمد وابن حبان والحاكم وصححه هو وابن عبد البر.
واتە: هەر كەس دەستى دا بە عەورەتێكەوە بە ڕووتى ئەوا دەستنوێژى دەكەوێتە سەر.
چەندین ڕاو بۆ چوونى جیاواز لەم مەسەلەیەدا هەیە بۆ وەستان لەسەر درێژى ئەو جیاوازیانە و یەكلاكردنەوەى ئەم بابەتە بڕوانە كتێبى (تحفة الاحوذي) ج 1 لاپەڕە 282، یان تمام المنە لاپەڕە 103.
لەلایەن (مامۆستا خلیل أحمد) ەوە وەڵام دراوەتەوه