نزای ئه‌و كه‌سه‌ی، كه له خه‌ودا دابچڵه‌كێت یا هه‌ست به ته‌نیایی بكات
«أَعُوذُ بِكَلِمَاتِ اللهِ التَّامَّاتِ مِنْ غَضَبِهِ وَعِقَابِهِ, وَشَرِّ عِبَادِهِ, وَمِنْ هَمَزَاتِ الشَّيَاطِينِ وَأَنْ يَحْضُرُونِ»(حسنه الألباني في صحيح أبي داود ( 3294 / 3893 ) ).
واته: (په‌نا ده‌گرم به وشه و ناوه ته‌واو و جوانه‌كانی خودا له توڕه‌یی و سزای، هه‌روه‌ها له زه‌ره‌ر و زیانی به‌نده‌كانی، هه‌روه‌ها له وه‌سوه‌سه‌ی شه‌یتانه‌كان، هه‌روه‌ها له‌و كاتانه‌ی، كه شه‌یتانه‌كان دێنه لام) .
چی ده‌كات ، ئه‌گه‌ر خه‌ونی ناخۆشی بینی
یەکەم : «سێ جار تف ده‌كات به‌لای چه‌پدا»
دووەم : «سێ جار په‌نا ده‌گرێت به خودا له شه‌یتان و ئه‌وه‌ی، كه بینیویه‌تی له خه‌ودا»
سێیەم : «خه‌ونكه بۆ كه‌س ناگێڕێته‌وه» (مسلم 4 / 1772) .
چوارەم : « ڕوو وه‌رده‌گێڕێت له‌و لایه‌ی، كه له‌سه‌ریه‌تی بۆ لایه‌كی تر »(مسلم 4 / 1773 )
پێنجەم : « ئه‌گه‌ر بیه‌وێت هه‌ڵده‌ستێت نوێژی سوننه‌ت ده‌كات »(مسلم 4 / 1773 ) .
وەرگیراوە لە کتێبی : قەڵای موسـوڵمان له ویردەكانی قورئان و سووننەتدا
وەرگێڕانی : پێشین عبد الله محمود پێشینی
لەکاتى دانەوەى قەرزى کەسێک هیچ زیکرێک و دوعایەکى تایبەت هەیە بیکەى بۆ ئەو کەسەى کە قەرزى پێتداوە؟لە بیرچوونى دوعاى کاتى سەرجێی و جیماع کردندوعا و زیکرەکانى سەفەرئەو دوعا و نزایانەى کە تایبەتن بە کاتى باو باران و هەورە بروسکە کامانەن لەگەڵ ماناکانیان بە کوردی؟لە کاتى چونە سەرئاو و دەرچون و کاتى دەست نوێژ سوننەتە چ زیکرێ بخوێنین؟
