نزای له‌به‌ركردنی پۆشاك
«الْحَمْدُ للهِ الَّذِي كَسَانِي هَذا (الثَّوْبَ) ورَزَقَنِيهِ مِنْ غَيرِ حَوْلٍ مِنِّي ولا قُوَّة . . »(1) .
واته‌: (سوپاس و ستایش بۆ ئه‌و خودایه‌ی، كه‌ ئه‌م پۆشاكه‌ی پۆشیمء پێی به‌خشیم، به‌بێ هیچ تێكۆشان و توانایه‌كی خۆم) .

نزای له‌به‌ركردنی پۆشاكی نوێ
«اللَّهُمَّ لَكَ الْحَمُدُ أَنْتَ كَسَوْتَنِيهِ، أَسْأَلُكَ مِنْ خَيْرِهِ وَخَيْرِ ما صُنِعَ لَهُ، وَأَعُوذُ بِكَ مِنْ شَرِّهِ وَشَرِّ مَا صُنِعَ لَهُ»(2) .
واته‌: (خودایه‌ سوپاس و ستایش بۆ تۆیه‌، تۆ پۆشته‌ت كردم، خودایه‌ داوای چاكه‌ی ئه‌م پۆشاكه‌ت لێده‌كه‌م و داوای ئه‌و چاكه‌یه‌ش، كه‌ بۆی دروست كراوه‌، هه‌روه‌ها په‌نات پێ ده‌گرم له‌ خراپه‌یی و له‌و خراپه‌یه‌ی، كه‌ بۆی دروست كراوه‌) .

نزا كردن بۆ ئه‌و كه‌سه‌ی، كه‌ پۆشاكێكی نوێ ده‌پۆشێت
«تُبْلِي ويُخْلِفُ اللهُ تَعالَى»(3) .
واته‌: (ئه‌و پۆشاكه‌ بیڕزێنیت به‌ ته‌مه‌نێكی درێژه‌وه‌ء خودای به‌رز و بڵندیش پۆشاكێكی باشتری بخاته‌ شوێن) .
«الْبِسْ جَدِيداً, وَعِشْ حَمِيداً, وَمُتْ شَهِيداً»(4) .
واته‌: (خودای گه‌وره‌ پۆشاكێكی نوێت پێ ببه‌خشێت و ته‌مه‌نت به‌ درێژی له‌سه‌ر په‌رستش و عیباده‌ت به‌سه‌ر به‌ریت و به‌ باشترینی شێوه‌ش بمریت، كه‌ شه‌هیدییه‌) .

چی ده‌ڵێت له‌كاتی دانانی پۆشاكه‌كه‌یدا
«بِسْمِ اللهِ»(5) .
واته‌: (به‌ناوی خودا پۆشاكه‌كه‌م داده‌نێم) .

===========

1 - أخرجه أهل السنن إلا النسائي {وحسنه الألباني في صحيح الجامع (6086)}
2 _ أبو داود والترمذي والبغوي {وصححه الألباني في صحيح الجامع (4664)
3 _ أخرجه أبو داود 4 / 41 ، وانظر صحيح أبي داود 2 / 760 {وصححه الألباني في صحيح الترمذي ( 1838 )
4 - ابن ماجه 2 / 1178 والبغوي 12 / 41 وانظر: صحيح ابن ماجه 2 / 275
5 - الترمذي 2 / 505 وغيره وانظر: الارواء برقم 49 وصحيح الجامع 3 / 203

وەرگیراوە لە کتێبی : قەڵای موسـوڵمان له ویردەكانی قورئان و سووننەتدا
وەرگێڕانی : پێشین عبد الله محمود پێشینی