حوكمى دانیشتنى ئیستراحە واتە نێوان دوو سوجدەكە: ماڵپەڕی وەڵامەکان
حوكمى دانیشتنى ئیستراحە واتە نێوان دوو سوجدەكە
پرسیار:

حوكمى دانیشتنى ئیستراحە واتە نێوان دوو سوجدەكە چییە؟

زانایان سەبارەت بە دانیشتنى ئیستراحە سێ وتەیان هەیە:

وتەى یەكەم: سوننەتە بەڕەهایی.

وتەی دووەم: سوننەت نییە بەڕەهایی.

وتەى سێ یەم: وردبونەوە لەنێوان ئەو دوو بۆچونەدا واتە ئەو كەسەى كە ڕاستەوخۆ هەستان لەسەرى سەخت و ناڕەحەتە و بۆیە دادەنیشێت، وە ئەو كەسەشی كە لەسەرى سەخت وناڕەحەت نییە و دانانیشێت، لەكتێبـی المغنی بەشی 1 ى لاپەڕەى 529 ى دار المناردا هاتووە: (( ئەمەش كۆكردنەوەى نێوان وتەكانە و نێوەندگیرە، وەلە لاپەڕەكەى دواتردا هاتووە لە عەلی كوڕى ئەبی تالیبەوە كە دەڵێت لە نوێژى فەرزدا سوننەتە كە كاتێك كەسێك لە دوو ركاتى یەكەمدا هەڵدەسێتەوە خۆى نەدات بەسەر دەستەكانیدا بەسەرزەویدا مەگەر كەسێكى گەورە تەمەن وپیر بێت ونەتوانیت)) رواه الأثرم(١)، پاشان دەڵێت: فەرموودەى مالكى كوڕى حوەیرس كە پێغەمبەرى خــوا كاتێك سەرى بەرز دەكردەوە لە سوجدەى دووەم دادەنیشت بەتەواوى و پاشان بەسەر زەویدا هەڵدەسا(٢)، ئەمەش بەوە لێكدەدرێتەوە كە پێغەمبەرى خــوا لەبەر ناڕەحەتى هەستان لەسەرى بەهۆى لاوازى و گەورەییەوە، چونكە هەر خۆى فەرموویەتى: ((إنِّي قد بدَّنْتُ أو بدُنْتُ فلا تسبِقوني بالرُّكوعِ والسُّجودِ )) . واتە: لەڕاستیدا من بەتەمەن و قەڵەو بوومە بۆیە پێشم مەكەونەوە لە ركوع و سوجدەدا.

وە ئەم بۆچونە من پەسەندى دەكەم لە كۆتاییدا ئەوەش لەبەر ئەوەى مالكى كوڕى حوەیرس هات بۆ لاى پێغەمبەر و لەو كاتەدا سەرقاڵى خۆرێكخستن بوو بۆ غەزاى تەبوك(٣).

وە پێغەمبەرى خــوا گەورە و لاواز بوبوو.

 وفي صحيح مسلم 506 تحقيق محمد فراد عبد الباقي عن عائشة – رضي الله عنها – قالت: (( لما بدن رسول الله وثقل كان أكثر صلاته جالساً))(٤)

 واتە: عائیشە - رضي الله عنها – دەڵێت: كە پێغەمبەرى خوا گەورەو قورس بوو زۆربەى نوێژەكانى بەدانیشتنەوە دەكرد.

 وسألها عبد الله بن شقيق هل كان النبي يصلي وهو قاعد؟ قالت: ((نعم ، بعدما حطمه الناس))(٥).

 واتە: عبدالله ى كوڕى شقیق پرسیارى لە عائیشە كرد بەوەى كە ئایا پێغەمبەرى خوا نوێژى بەدانیشتنەوە كردووە؟ ئەویش ووتى: بەڵێ، كاتێك كە گەورە وبەتەمەن بوو.

 وقالت حفصة – رضي الله عنها -: ((ما رأيت النبي يصلي في سبحته قاعداً حتى كان قبل وفاته بعام فكان يصلى في سبحته قاعداً))(٦). وفي رواية : ((بعام واحد أو اثنين)) واتە: حەفصە - رضي الله عنها – دەڵێت: نەمبینیوە پێغەمبەرى خوا بەدانیشتنەوە نوێژى كردبێت ئەو كاتە نەبێت كە ساڵێك پێش وەفاتى بوو بەدانیشتنەوە نوێژى كرد. لەریوایەتێكى تردا: بە ساڵێك یان دوو.

جا هەموو ئەم ریوایەتانە لە صەحیحى موسلیمدایە، ئەوەش پشتگیریەتى كە لە فەرموودەكەى مالكى كوڕى حوەیریس دا دەڵێت جەختى لەسەر زەوى دەكرد وە جەخت كردن و إعتماد كردنە سەر شتێك لەكاتى پێویستدا دەبێت، وە پێدەچێت فەرموودەى عبدالله ى كوڕى بوحەینە رضي الله عنه  پاڵپشتى بكات كەلە بوخاری و جگەلەویشدایە و دەڵێت: (( أن النبي صلى بهم الظهر ، فقام من الركعتين، ولم يجلس)) (٧)

 واتە: پێغەمبەرى خوا نوێژى نیوەڕۆى پێیان كردووە، لە دوو ركاتدا بەپێوە بووە و ئیتر دانەنیشت.

جا ووشەى (ولم يجلس) گشتیە و دانیشتنى ئیستراحەیشی لێ بەدەر نیە، وە وتراویشە ئەو دانیشتنەى كە نەفى كراوە بریتیە لە دانیشتن بۆ تەحیات نەوەك دانیشتن بە ڕەهایی، والله أعلم.

 سەرچاوە : کتێبی فتاوى أرکان الإسلام: زاناى پایەبەرز : محمد بن صالح العثیمین - رحمه الله –


) أخرجه البيهقي 2/136، وانظر المغني 2/214.
) أخرجه البخاري في الأذان باب 143- كيف يعتمد على الأرض إذا قام من الركعة (824).
) راجع فتح الباري 2/131.
) أخرجه مسلم في صلاة المسافرين باب 16- جواز النافلة قائماً وقاعداً. ح 117(732).
) الموضع السابق ح 115 (732) و 118 (733).
) الموضع السابق ح 115 (732) و 118 (733).
) أخرجه البخاري في الآذان باب من لم ير التشهد واجباً ... (829). ومسلم في المساجد باب السهو في الصلاة ... ح 85 (570).

سەردان: ١,٢٦٨ بەش: نوێژ