حوكمى دانیشتنى ئیستراحە واتە نێوان دوو سوجدەكە چییە؟
زانایان سەبارەت بە دانیشتنى ئیستراحە سێ وتەیان هەیە:
وتەى یەكەم: سوننەتە بەڕەهایی.
وتەی دووەم: سوننەت نییە بەڕەهایی.
وتەى سێ یەم: وردبونەوە لەنێوان ئەو دوو بۆچونەدا واتە ئەو كەسەى كە ڕاستەوخۆ هەستان لەسەرى سەخت و ناڕەحەتە و بۆیە دادەنیشێت، وە ئەو كەسەشی كە لەسەرى سەخت وناڕەحەت نییە و دانانیشێت، لەكتێبـی المغنی بەشی 1 ى لاپەڕەى 529 ى دار المناردا هاتووە: (( ئەمەش كۆكردنەوەى نێوان وتەكانە و نێوەندگیرە، وەلە لاپەڕەكەى دواتردا هاتووە لە عەلی كوڕى ئەبی تالیبەوە ﷺ كە دەڵێت لە نوێژى فەرزدا سوننەتە كە كاتێك كەسێك لە دوو ركاتى یەكەمدا هەڵدەسێتەوە خۆى نەدات بەسەر دەستەكانیدا بەسەرزەویدا مەگەر كەسێكى گەورە تەمەن وپیر بێت ونەتوانیت)) رواه الأثرم(١)، پاشان دەڵێت: فەرموودەى مالكى كوڕى حوەیرس كە پێغەمبەرى خــوا ﷺ كاتێك سەرى بەرز دەكردەوە لە سوجدەى دووەم دادەنیشت بەتەواوى و پاشان بەسەر زەویدا هەڵدەسا(٢)، ئەمەش بەوە لێكدەدرێتەوە كە پێغەمبەرى خــوا ﷺ لەبەر ناڕەحەتى هەستان لەسەرى بەهۆى لاوازى و گەورەییەوە، چونكە هەر خۆى فەرموویەتى: ((إنِّي قد بدَّنْتُ أو بدُنْتُ فلا تسبِقوني بالرُّكوعِ والسُّجودِ )) . واتە: لەڕاستیدا من بەتەمەن و قەڵەو بوومە بۆیە پێشم مەكەونەوە لە ركوع و سوجدەدا.
وە ئەم بۆچونە من پەسەندى دەكەم لە كۆتاییدا ئەوەش لەبەر ئەوەى مالكى كوڕى حوەیرس هات بۆ لاى پێغەمبەر و ﷺ لەو كاتەدا سەرقاڵى خۆرێكخستن بوو بۆ غەزاى تەبوك(٣).
وە پێغەمبەرى خــوا ﷺ گەورە و لاواز بوبوو.
وفي صحيح مسلم ﷺ 506 تحقيق محمد فراد عبد الباقي عن عائشة – رضي الله عنها – قالت: (( لما بدن رسول الله ﷺ وثقل كان أكثر صلاته جالساً))(٤)
واتە: عائیشە - رضي الله عنها – دەڵێت: كە پێغەمبەرى خوا ﷺ گەورەو قورس بوو زۆربەى نوێژەكانى بەدانیشتنەوە دەكرد.
وسألها عبد الله بن شقيق هل كان النبي ﷺ يصلي وهو قاعد؟ قالت: ((نعم ، بعدما حطمه الناس))(٥).
واتە: عبدالله ى كوڕى شقیق پرسیارى لە عائیشە كرد بەوەى كە ئایا پێغەمبەرى خوا ﷺ نوێژى بەدانیشتنەوە كردووە؟ ئەویش ووتى: بەڵێ، كاتێك كە گەورە وبەتەمەن بوو.
وقالت حفصة – رضي الله عنها -: ((ما رأيت النبي ﷺ يصلي في سبحته قاعداً حتى كان قبل وفاته بعام فكان يصلى في سبحته قاعداً))(٦). وفي رواية : ((بعام واحد أو اثنين)) واتە: حەفصە - رضي الله عنها – دەڵێت: نەمبینیوە پێغەمبەرى خوا ﷺ بەدانیشتنەوە نوێژى كردبێت ئەو كاتە نەبێت كە ساڵێك پێش وەفاتى بوو بەدانیشتنەوە نوێژى كرد. لەریوایەتێكى تردا: بە ساڵێك یان دوو.
جا هەموو ئەم ریوایەتانە لە صەحیحى موسلیمدایە، ئەوەش پشتگیریەتى كە لە فەرموودەكەى مالكى كوڕى حوەیریس دا دەڵێت جەختى لەسەر زەوى دەكرد وە جەخت كردن و إعتماد كردنە سەر شتێك لەكاتى پێویستدا دەبێت، وە پێدەچێت فەرموودەى عبدالله ى كوڕى بوحەینە رضي الله عنه پاڵپشتى بكات كەلە بوخاری و جگەلەویشدایە و دەڵێت: (( أن النبي ﷺ صلى بهم الظهر ، فقام من الركعتين، ولم يجلس)) (٧)
واتە: پێغەمبەرى خوا ﷺ نوێژى نیوەڕۆى پێیان كردووە، لە دوو ركاتدا بەپێوە بووە و ئیتر دانەنیشت.
جا ووشەى (ولم يجلس) گشتیە و دانیشتنى ئیستراحەیشی لێ بەدەر نیە، وە وتراویشە ئەو دانیشتنەى كە نەفى كراوە بریتیە لە دانیشتن بۆ تەحیات نەوەك دانیشتن بە ڕەهایی، والله أعلم.
سەرچاوە : کتێبی فتاوى أرکان الإسلام: زاناى پایەبەرز : محمد بن صالح العثیمین - رحمه الله –
(١) أخرجه البيهقي 2/136، وانظر المغني 2/214.
(٢) أخرجه البخاري في الأذان باب 143- كيف يعتمد على الأرض إذا قام من الركعة (824).
(٣) راجع فتح الباري 2/131.
(٤) أخرجه مسلم في صلاة المسافرين باب 16- جواز النافلة قائماً وقاعداً. ح 117(732).
(٥) الموضع السابق ح 115 (732) و 118 (733).
(٦) الموضع السابق ح 115 (732) و 118 (733).
(٧) أخرجه البخاري في الآذان باب من لم ير التشهد واجباً ... (829). ومسلم في المساجد باب السهو في الصلاة ... ح 85 (570).