بسم الله الرحمن الرحیم
سوپاس و ستایش بۆ خواى گەورە ، وە درودو سڵاو لە سەر گیانى پێغەمبەرى خوا ، وە لەسەر خێزان و كەس وكارى ئیماندارو هاوەڵان و شوێن كەوتوانى تا رۆژى دوایى.
ئه‌گه‌ر كه‌سێك ویستی وابوو قوربانی بكات ئه‌وا حه‌رامه له تووكی هه‌موو لاشه‌ی و نینۆكه‌كانی لابه‌رێت یان لـێی بقرتێنێت و كه‌می كاته‌وه ، له سه‌ره‌تای مانگی حاجییانه‌وه (ذو الحجة) تا قوربانیەکەى سەردەبڕێ .
عَنْ أُمِّ سَلَمَةَ (رضي الله عنها) أَنَّ النَّبِيَّ (ﷺ) قَالَ : ((إذَا دَخَلَتْ الْعَشْرُ وَأَرَادَ أَحَدُكُمْ أَنْ يُضَحِّيَ فَلا يَمَسُّ مِنْ شَعْرِهِ وَبَشَرِهِ شَيْئًا))(1).
واته: ئه‌گه‌ر ده ڕۆژی یه‌كه‌می مانگی هات ، وه یه‌كێك له ئێوه ویستی هه‌بوو قوربانی بكات ، ئه‌وا با هیچ له تووك و پێستی نه‌كاته‌وه.
وفي رواية : ((فَلاَ يَأْخُذَنَّ شَعْرَاً وَلاَ يَقْلِمَنَّ ظُفُرَاً)) .
واته: با نه له‌تووكی لا به‌رێت و نه نینۆكی بقرتێنێت.
وفي رواية أخرى : ((فَلْيُمْسِكْ عَنْ شَعْرِهِ وَأَظْفَارِهِ)) .
واته: با تووك و نینۆكی بگرێته‌وه.
وقد استدل بعض الفقهاء بـهذا الحديث على أنَّ (مَنْ دَخَلَتْ عَلَيْهِ عَشْرُ ذِي الْحِجَّة وَأَرَادَ أَنْ يُضَحِّيَ إِنَّهُ يَحْرُم عَلَيْهِ أَخْذُ شَيْءٍ مِنْ شَعْرهِ وَأَظْفَارهِ حَتَّى يُضَحِّيَ فِي وَقْتِ الْأُضْحِيَّةِ)(2).
واته : هه‌ندێك له زانایان ئه‌م فه‌رمووده‌یه ده‌كه‌نه به‌ڵگه له‌سه‌ر ئه‌وه‌ی هه‌ركه‌سێك ویستی هه‌بوو قوربانی بكات ئه‌وا حه‌رامه له‌سه‌ری هیچ له تووك و نینۆكی لا به‌رێت هه‌تا قوربانی ده‌كات له كاتی سه‌ربڕینی قوربانیدا دوای ئه‌نجام دانی نوێژی جه‌ژن.
وه ئیمامی (النووي) ده‌فه‌رموێت :
(قَالَ أَصْحَابُنَا : وَالْمُرَادُ بِالنَّهْيِ عَنْ أَخْذِ الظُّفْر وَالشَّعْر النَّهْيُ عَنْ إِزَالَة الظُّفْر بِقَلَمٍ أَوْ كَسْرٍ أَوْ غَيْرهِ ، وَالْمَنْعُ مِنْ إِزَالَة الشَّعْر بِحَلْقٍ أَوْ تَقْصِيرٍ أَوْ نَتْفٍ أَوْ إِحْرَاقٍ أَوْ أَخْذه بِنَوْرَةٍ أَوْ غَيْر ذَلِكَ ، وَسَوَاءٌ شَعْرُ الْإِبْطِ وَالشَّارِبِ وَالْعَانَةِ وَالرَّأْسِ ، وَغَيْر ذَلِكَ مِنْ شُعُورِ بَدَنِهِ)(3).
واته: به هیچ شێوازێك نابێت نینۆك و تووكی لاشه‌ی لابه‌رێت ، وه تووكی بن باڵ و سمێڵ و پێشه‌وه‌ی (به‌ری) و سه‌ری و هه‌موو لاشه‌ی وه‌ك یه‌ك نابێت لاببرێت و كه‌م بكرێته‌وه.
[ لە كتێبی (چۆنێتى قوربانى كردن لەسەر دەمى پێغەمبەردا ﷺ) وەرگیراوە لە نوسينی مامۆستا محمد عبدالرحمن]
------------------------------------------------
(1) صحيح مسلم رقم : (1977).
(2) شرح صحيح مسلم : (13 /116).
(3) شرح صحيح مسلم : (13 /116).
قوربانى باوک بۆ منداڵفەزڵ و گەورەیی قوربانی كردن چیە؟دوعا و زیکرى کاتى سەربڕینى قوربانیئایا ئەو ئافرەتەی کە شوی نەکردوە دەتوانێت قوربانی بۆ خۆی بکات؟چ حه‌یوانێك چاكه بكرێته قوربانی ، وە ئایا حەیوانى خەسێنراو دروستە بۆ قوربانى ؟
